เรื่องของกรรมนั้นมีจริง ดังพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า “สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตนเอง สัตว์ทั้งหลายเป็นทายาทแห่งกรรม กรรมจะจำแนกให้สัตว์เลวหรือดีได้ เพราะฉะนั้น “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม” กรรมนั้นมีอยู่สองอย่างคือ กรรมดี และ กรรมชั่ว ไม่ว่าจะกรรมดีหรือกรรมชั่วไม่มีใครลิขิตให้แก่เรา เราเป็นผู้ลิขิตเองทั้งนั้น จะกระทำโดยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นต้นเหตุของกรรม ดังคำกล่าวที่ว่า “กรรมใดใครก่อ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นไป” พุทธภาษิตนี้ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเป็นจริงที่ใครก็ปฏิเสธไม่ได้ ไม่วันนี้ก็วันข้างหน้าที่กรรมจะตามทัน บุคคลใดที่ก่อกรรมทำเข็ญกับผู้อื่นไว้ ก็ต้องได้รับผลนั้นเช่นกัน ดังเช่นเรื่องจะได้อ่านกันนี้
ตัวผมเองนั้นมีหลานสาวอยู่คนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของน้าสาว มีชื่อว่า “จันทร์เพ็ญ” ที่อยู่กันอย่างปกติสุขเรื่อยมา จวบจนกระทั่งเธอโตเป็นสาววัยรุ่นอายุ ๒๐ ปี ก็ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งร้ายแรงที่สุดในชีวิตครอบครัวอย่างไม่คาดคิด นั่นคือทั้งพ่อและแม่ของเธอได้เสียชีวิตทั้งคู่ จากการประสบอุบัติเหตุรถยนต์ส่วนตัวพลิกคว่ำโดยปล่อยให้จันทร์เพ็ญต้องมา เผชิญโลกกว้างเพียงลำพังขาดสิ่งยึดเหนี่ยว ไม่มีใครดูแลต่อไป ตลอดจนไม่มีคนปลอบและให้กำลังใจเธอเลย เธอจึงได้ตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพฯ หางานทำ และเธอก็ได้งานในโรงงานแถวชานเมือง เธอได้เช่าห้องและอาศัยอยู่คนเดียว แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในชีวิตขึ้นมาอีก เมื่อเธอได้ถูกกลุ่มทรชนเดนนรกรุมทำร้าย และพากันข่มขืนใจเป็นการตอกย้ำซ้ำเติมให้ต้องมาพบกับชะตากรรมอันป่าเถื่อน ชีวิตเธอต้องประสบกับความทารุณโหดร้ายจนบอบช้ำใจอย่างหนัก ที่ต้องมาพบกับสภาพเช่นนี้ และเธอก็ได้เข้าแจ้งความขอความช่วยเหลือจากทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ก็เปล่าประโยชน์ใด ๆ ด้วยเวลาผ่านไปก็ไม่มีอะไรคืบหน้าในทางคดี จนเธอได้ตัดสินใจขอลาออกจากงานที่ทำ ไปหางานที่ใหม่ด้วยหวาดผวาภัยมืดจะมาคุกคามเธออีก
แต่แล้วชีวิตเธอก็ต้องกลับมาพบกับฝันร้ายอีกครั้งเหมือนฟ้าดินกลั่นแกล้ง ด้วยร่างกายเธอเกิดอาการผิดปกติขึ้นมา บางครั้งจะอาเจียนออกมาอยู่เรื่อยเหมือนคนแพ้ท้องอย่างนั้น ชักไม่แน่ใจจึงได้ไปขอตรวจร่างกายที่คลินิกแห่งหนึ่งใกล้ที่ทำงาน พอตรวจเสร็จและทราบผลทำให้เธอแทบช็อคในความรู้สึก เมื่อสิ่งที่สังหรณ์ใจแต่แรกเกิดเป็นเรื่องจริงขึ้นมาจนได้ ด้วยว่าผลการตรวจทราบว่า จันทร์เพ็ญเธอได้ตั้งครรภ์มาร่วม ๓ เดือนแล้ว จนถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่หลายคืน ด้วยจิตใจว้าวุ่นสับสนคิดไม่ตกจะทำยังไงดี มีทางเดียวเท่านั้น คือจะต้องทำแท้งเอาเด็กออกมา เพราะจะเป็นตัวกาลกิณี ตัวเสนียด หากขืนเอาไว้มีแต่จะถูกคนเหยียดหยาม ต้องอับอายขายหน้าผู้คนที่รู้ข่าว เมื่อรู้ว่าท้องไม่มีพ่อ ขาดคนรับผิดชอบเหลียวแล และไม่ใช่ความผิดของเธอเลยที่เป็นคนก่อเรื่องนี้ขึ้นมา ต้องโทษสังคมที่แสนโหดร้ายที่มาทำให้ชีวิตของเธอต้องเป็นอย่างนี้
หลังจากที่ทราบแหล่งทำแท้ง โดยเป็นคลินิกไม่ไกลจากโรงงานเธอนัก จึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ด้วยปัญหารุมเร้ารอบด้าน เกิดคิดไม่ตกจึงต้องทำแท้งเป็นดีที่สุด ถึงแม้จะหนีจากคำว่า “ผู้ร้ายฆ่าคน” ไม่ได้ก็ตามที รู้ทั้งรู้อยู่เต็มหัวอกว่าการทำแท้งนั้นใหญ่หลวงยิ่งนัก ต้องเสี่ยงกับชีวิตที่ต้องตกเลือดอย่างมาก หรืออาจเสียชีวิตไปก็ได้ หรือไม่ก็ถูกจับกุมด้วยผิดกฎหมายและผิดศีลธรรม แต่อุปสรรคข้างหน้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี จึงต้องดำเนินไปตามใจประสงค์ ซึ่งเธอก็ไปทำแท้งที่คลินิกนั้นโดยได้ยาขับชนิดหนึ่งมาทาน และฉีดยาอีก ๒ เข็ม หลังจากที่ จันทร์เพ็ญทานยาขับนั้นไม่นาน เด็กในครรภ์ก็ได้เสียชีวิตจนเธอท้องแข็ง และทารกน้อยก็ได้หลุดออกมา ความจริงมันก็เป็นเพียงแค่ก้อนเลือดเนื้อหรือสังขารของเด็กน้อยเท่านั้น หารู้ไม่ว่าจิตวิญญาณของเด็กไม่ได้ออกตามมาด้วย แต่ยังคงอยู่ติดตามเป็นเจ้ากรรมนายเวรคอยทวงหนี้กรรมของจันทร์เพ็ญอยู่ตลอด
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ความผิดของทารกที่อยู่ในครรภ์แม้แต่นิดเดียว แต่เกิดจากการกระทำของผู้ให้กำเนิดในเพศที่เรียกกันว่า “แม่” รู้อยู่ว่าต้องมาฆ่าลูกในไส้ของตนเอง ให้มานึกถึงสภาพทารกที่ไม่มีทางต่อสู้ดิ้นรนหรือร้องขอชีวิตเลยแม้แต่น้อย ความบริสุทธิ์ผุดผ่องกลับถูกทำร้ายโดยเงื้อมมือของผู้เป็นแม่เสียเอง คิดขึ้นมาจันทร์เพ็ญก็จะแอบร้องไห้ด้วยอดสงสารทารกน้อย ที่เป็นสายเลือดตัวเองไม่ได้ มันช่างเป็นคราวเคราะห์ซ้ำ กรรมซัดจริง ๆ น้ำตาก็พลอยไหลรินอาบสองแก้มด้วยความสำนึกผิด แต่ก็สายไปเสียแล้ว เมื่อต้องมาเป็นฆาตกรฆ่าลูกตนเอง
หลังจากที่เธอทำแท้งผ่านไปไม่กี่เดือน แม้จะผ่านวิกฤติการณ์ทำแท้งมาได้ แต่ก็ทำให้จันทร์เพ็ญต้องมาชดใช้หนี้บาปกรรมที่เธอเองได้ก่อขึ้นอย่างไม่มี ทางหลีกพ้น ด้วยคงเป็น “ตราบาป” เพราะการทำแท้งนั้นเขาถือว่า “เป็นเจตนาฆ่าคนอย่างเลือดเย็น” จนทำให้เธอต้องมาทนทุกข์ทรมานด้วยสุขภาพไม่ดี เจ็บป่วยบ่อยๆ โดยบางครั้งปวดศีรษะอย่างรุนแรง บางทีก็มักจะเจ็บปวดบริเวณกระดูกสันหลังตลอดทั้งบริเวณช่องท้องด้วย บางครั้งก็มีอาการประหลาดๆ ขณะเดินหรือยืนอยู่จะเกิดเข่าอ่อนขึ้นมาเฉยๆ เป็นประจำ ได้ไปให้หมอตรวจดูอาการแล้วโดยเอกซเรย์ก็ไม่ปรากฏว่าจะเป็นอะไรมาก อาจเป็นไปได้ว่าดวงวิญญาณของเด็กน้อยที่หลุดลอยออกไปย่อมมีความโกรธแค้นใน การกระทำของผู้เป็นแม่ เวลาจะนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ ด้วยมีภาพของเด็กทารกมักจะมาหลอกหลอนในห้วงจิตสำนึกตลอดเวลา จนจิตใจฟุ้งซ่าน
อาจจะเป็นบาปกรรมที่เธอได้ไปกระทำทารุณกรรมกับการทำแท้งในครั้งนั้นก็ได้ จนทำให้จันทร์เพ็ญต้องมาเผชิญวิบากกรรมเช่นนี้ ขนาดอยู่ที่บ้านเวลาที่เธอจะเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำหรือทำอะไรก็แล้วแต่ ก็มักจะได้กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนกับมีของเน่าอยู่ในห้องน้ำเสมอ ๆ เคยพยายามค้นหาดูแต่กลับไม่พบเห็นอะไร สอบถามคนข้าง ๆ ห้องก็ไม่เคยมีใครได้กลิ่นดังกล่าวเลย แม้กระทั่งการงานก็มักมีอุปสรรคติดขัดไปเสียทุกอย่าง มักจะมีปัญหาบ่อย ๆ ต้องมาเปลี่ยนงานทำอยู่เรื่อย ทำมาหากินก็ไม่ขึ้นและชอบปวดศีรษะอย่างรุนแรง โดยไม่ทราบสาเหตุ ต้องกินยาระงับปวดเป็นประจำ บางทีก็ปวดท้องขึ้นมากะทันหันจนไม่เป็นอันทำงาน ต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลช่วยตรวจอยู่ตลอด เงินทองก็ร่อยหรอหมดไปกับการรักษาแต่ก็ไม่หาย จนสุขภาพจิตแย่มากร่างกายผ่ายผอมจนดูแทบไม่ได้ เกิดความท้อแท้จนคิดอยากจะฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดไป
ซึ่งจันทร์เพ็ญเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่า คงจะเป็นวิญญาณของลูกน้อยที่เธอทำแท้งเอาเขาออกไป ชีวิตถึงได้เป็นเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าการทำแท้งในครั้งนั้น จะส่งผลสะท้อนให้ต้องมาลิดรอนชีวิตให้เป็นไปถึงเพียงนี้ ต้องพานพบมรสุมร้ายอยู่ตลอด เกิดความทุกข์ทั้งกายและใจ จนทำให้ชีวิตเธอต้องมาแปรเปลี่ยนอย่างมากแทบจะเสียผู้เสียคน ด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์แท้ ๆ ถึงต้องมารับผลกรรมอย่างนี้ มาช่วงระยะหลังเธอจึงต้องสวดมนต์นั่งสมาธิ ภาวนาเมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเสมอมา ทำบุญกุศลทุกวัน จึงทำให้ชีวิตค่อยสบายใจขึ้น นับได้ว่าการทำแท้งนี้เป็นบาปอันมหันต์ ที่ทำให้เธอเหมือนตกนรกทั้งเป็นต้องขอจดจำไปชั่วชีวิต