สมัยหนึ่ง พระอนุรุทธเถระ ( อดีตเจ้าชายอนุรุทธะ )ได้ไปที่เมืองกบิลพัสดุ์
พร้อมภิกษุ 500 รูป ขณะที่ท่านพำนักอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งในเมืองนี้ พวกพระ
ญาติของท่าน เมื่อทราบว่าท่านมาก็ได้มาถวายความเคารพ ยกเว้นแต่พระ
น้องนางของพระเถระ ชื่อ โรหิณี
เมื่อท่านทราบว่าเจ้าหญิงโรหิณีไม่มาเพราะเป็นโรคเรื้อน ท่านจึงให้คนไปเชิญ
เจ้าหญิงมาพบ เจ้าหญิงได้เรียนกับพระอนุรุทธะว่า ที่พระนางไม่มาก็ด้วย
ความละอายที่เป็นโรคเรื้อนนี้ พระเถระได้แนะนำเจ้าหญิงว่า โรคนี้เป็น
โรคกรรม ก็ต้องแก้ด้วยการทำบุญ แล้วท่านก็ได้แนะนำให้เจ้าหญิงขาย
เครื่องประดับแล้วนำเงินมาสร้างโรงฉันสำหรับพระภิกษุสงฆ์ ซึ่งเจ้าหญิงก็ได้
ทำตามคำแนะนำของพระเถระ
ในระหว่างการก่อสร้างโรงฉันยังไม่แล้วเสร็จ พระเถระได้แนะนำให้เจ้าหญิง
กวาดพื้นโรงฉัน ปูอาสนะสำหรับพระสงฆ์ และตักนำ้ใส่ตุ่มนำ้ในโรงฉันทุกวัน
ซึ่งเจ้าหญิงก็ได้ปฏิบัติตามที่พระเถระแนะนำทุกอย่าง
เมื่อเจ้าหญิงกวาดโรงฉันอยู่นั้น โรคเรื้อนก็เริ่มมีอาการดีขึ้นตามลำดับ เมื่อ
โรงฉันสร้างเสร็จแล้ว เจ้าหญิงก็ได้นิมนต์ภิกษุสงฆ์มีพระศาสดาเป็นประมุข
มานั่งจนเต็มโรงฉัน แล้วนางก็ได้ให้คนอังคาสพระศาสดาและพระภิกษุสงฆ์
ด้วยภัตตาหารที่ประณีต …